Kategoria: Inne
Polskie dranie.
Dla każdego rodzica jednym z piorytetów jest bezpieczeństwo dzieci.
Dotychczas przy wyborze osiedla na którym chcemy mieszkac kierowałam się wyglądem i wyposażeniem domu.
Takie spokojne miejsce...Mniejsze znaczenie miał fakt kto zamieszkuje dane osiedle bo równie dobrzy byli sąsiedzi irlandzcy jak i innych narodowości. Ale po tym co stało się wczoraj diametralnie zmieniłam zdanie i otwarcie mówię że nie chcę mieszkac wśród Irlandczyków.
Zaczęło się banalnie od częstych dzwonków do drzwi. Nie odczułam żadnego zagrożenia-ot małolaty zaczepiają moje córki.Ale rzucanie w dzieci balonów wypełnionych wodą to już inna sprawa i mąż zagroził im, że poskarży rodzicom.
Kilka dni temu dzieci zostały same a my poszliśmy do miasta po zakupy. Córki prosiłam o wywieszenie prania na ogrodzie więc drzwi od ogrodu nie zamykaliśmy na klucz. Wielkie było moje zdziwienie gdy po powrocie zastałam zalaną wodą kuchnię i wystraszone córki.
Jako że prosiłam by podczas naszej nieobecności były w domu siedziały w salonie i oglądały jakiś film a ktoś wrzucił balony z wodą przez tylne drzwi. Płacę za ten dom i mam prawo czuc się w nim bezpiecznie. Osiedle jest spore a żaden z agresywnych małolatów nie mieszka w bliskim sąsiedztwie. I nawet nie wiem w którym domu. Błędem było nie zgłoszenie tego faktu na Gardę ale nadal nie chciałam się dopatrywac w takim zachowaniu szowinizmu a jedynie szczeniackich wygłupów.
Żyjemy spokojnie,dzieci są dobrze wychowane i miłe wobec obcych. Nie robimy dzikich imprez i naprawdę nie jesteśmy uciążliwymi sąsiadami. Skąd więc taka niechęc?
Piękna pogoda zachęca do grillowania. Tego samego dnia przyszli do nas znajomi(też Polacy) wraz z niespełna rocznym dzieckiem. Spędziliśmy miłe popołudnie, zakłócone kolejnym balonem.Nie zgodziłam się na żadną interwencje czy łapanie małolatów bo panowie byli po kilku piwach.Pewnie kolejny błąd.
Wczoraj kupiliśmy córkom wymarzone rolki. Całe do południa trenowały jazdę przed domem. I wtedy jeden z gówniarzy uderzył córkę balonem w twarz. Mąż nie wytrzymał. Złapał go za rękę z zamiarem zaprowadzenia do rodziców. a po chwili został zaatakowany przez faceta podającego się za wujka. Nie dopuściłam do bijatyki bo znam możliwości męża i wiem jak mogłoby się to skończyc. Irlandczyk nie chciał żadnej rozmowy wyzywał nas od polskich drani i groził.
Wróciliśmy do domu by spokojnie zastanowic się co zrobic. Mąż zadzwonił do znajomego ,który mieszka tu dłużej z prośbą o pomoc w wizycie na posterunku Gardy. Ale zmienił zdanie po wizycie jaka po chwili nastąpiła. Przyjechała matka chłopaka i w pierwszych słowach poinformowała nas że mamy szczęście że nie znamy irlandzkiego prawa bo inaczej mielibyśmy sprawę w sądzie. Irlandzkie prawo stanowi że za dotknięcie obcego dziecka można byc posądzonym o pedofilię. Zapewniła że więcej małolata nie zobaczymy w okolicy domu ale nie usłyszałam żadnego przepraszam. Jej postawa była od pierwszej chwili wroga.
Znajomy przyjechał po 15 minutach i dał mi numer do koleżanki pracującej w biurze do spraw Polaków. Zadzwoniłam by dowiedziec się jak rozwiązac ten problem.
Poradziła by poznac dane chłopaka i zgłosic sprawę w Gardzie ale u kogoś od spraw imigracji. W każdym większym posterunku jest taka osoba. Poinformowac właściciela lub agencję wynajmującą dom,można zgłosic taki fakt również w szkole do której chłopak chodzi.
Zaczęliśmy od agencji jako że chcemy jak najszybciej się stąd wyprowadzic. I w sumie to wystarczyło bo Margaret która z nami rozmawiała powiadomiła Gardę sama.
Policjanci zapewnili że będą rozmawiac z mieszkańcami osiedla. Poinformowali nas również że mamy zgłaszac każdy incydent. Na koniec dodali że Irlandczycy są generalnie dobrze nastawieni do nas ale w każdym środowisku zdarzają się wyjątki. a oni są od tego by reagowac. Po ich wizycie poczułam się lepiej.Ale dom zmieniamy już w przyszłym tygodniu.
To co naprawdę niepokoi mnie teraz to fakt że mieszkamy w maleńkiej miejscowości w której tak naprawdę jest spokój. Poza bijatykami w dyskotece bardziej spowodowanymi ilością alkoholu niż nienawiścią na osiedlach nie ma awantur. I to że na przeciwko nas mieszka rodzina Cyganów (tak wyglądają) której dzieci nigdy nie bawią się same przed domem. Z tego co wiem mieszkają tu już kilka lat.
Zaczęło się banalnie od częstych dzwonków do drzwi. Nie odczułam żadnego zagrożenia-ot małolaty zaczepiają moje córki.Ale rzucanie w dzieci balonów wypełnionych wodą to już inna sprawa i mąż zagroził im, że poskarży rodzicom.
Kilka dni temu dzieci zostały same a my poszliśmy do miasta po zakupy. Córki prosiłam o wywieszenie prania na ogrodzie więc drzwi od ogrodu nie zamykaliśmy na klucz. Wielkie było moje zdziwienie gdy po powrocie zastałam zalaną wodą kuchnię i wystraszone córki.
Jako że prosiłam by podczas naszej nieobecności były w domu siedziały w salonie i oglądały jakiś film a ktoś wrzucił balony z wodą przez tylne drzwi. Płacę za ten dom i mam prawo czuc się w nim bezpiecznie. Osiedle jest spore a żaden z agresywnych małolatów nie mieszka w bliskim sąsiedztwie. I nawet nie wiem w którym domu. Błędem było nie zgłoszenie tego faktu na Gardę ale nadal nie chciałam się dopatrywac w takim zachowaniu szowinizmu a jedynie szczeniackich wygłupów.
Żyjemy spokojnie,dzieci są dobrze wychowane i miłe wobec obcych. Nie robimy dzikich imprez i naprawdę nie jesteśmy uciążliwymi sąsiadami. Skąd więc taka niechęc?
Piękna pogoda zachęca do grillowania. Tego samego dnia przyszli do nas znajomi(też Polacy) wraz z niespełna rocznym dzieckiem. Spędziliśmy miłe popołudnie, zakłócone kolejnym balonem.Nie zgodziłam się na żadną interwencje czy łapanie małolatów bo panowie byli po kilku piwach.Pewnie kolejny błąd.
Wczoraj kupiliśmy córkom wymarzone rolki. Całe do południa trenowały jazdę przed domem. I wtedy jeden z gówniarzy uderzył córkę balonem w twarz. Mąż nie wytrzymał. Złapał go za rękę z zamiarem zaprowadzenia do rodziców. a po chwili został zaatakowany przez faceta podającego się za wujka. Nie dopuściłam do bijatyki bo znam możliwości męża i wiem jak mogłoby się to skończyc. Irlandczyk nie chciał żadnej rozmowy wyzywał nas od polskich drani i groził.
Wróciliśmy do domu by spokojnie zastanowic się co zrobic. Mąż zadzwonił do znajomego ,który mieszka tu dłużej z prośbą o pomoc w wizycie na posterunku Gardy. Ale zmienił zdanie po wizycie jaka po chwili nastąpiła. Przyjechała matka chłopaka i w pierwszych słowach poinformowała nas że mamy szczęście że nie znamy irlandzkiego prawa bo inaczej mielibyśmy sprawę w sądzie. Irlandzkie prawo stanowi że za dotknięcie obcego dziecka można byc posądzonym o pedofilię. Zapewniła że więcej małolata nie zobaczymy w okolicy domu ale nie usłyszałam żadnego przepraszam. Jej postawa była od pierwszej chwili wroga.
Znajomy przyjechał po 15 minutach i dał mi numer do koleżanki pracującej w biurze do spraw Polaków. Zadzwoniłam by dowiedziec się jak rozwiązac ten problem.
Poradziła by poznac dane chłopaka i zgłosic sprawę w Gardzie ale u kogoś od spraw imigracji. W każdym większym posterunku jest taka osoba. Poinformowac właściciela lub agencję wynajmującą dom,można zgłosic taki fakt również w szkole do której chłopak chodzi.
Zaczęliśmy od agencji jako że chcemy jak najszybciej się stąd wyprowadzic. I w sumie to wystarczyło bo Margaret która z nami rozmawiała powiadomiła Gardę sama.
Policjanci zapewnili że będą rozmawiac z mieszkańcami osiedla. Poinformowali nas również że mamy zgłaszac każdy incydent. Na koniec dodali że Irlandczycy są generalnie dobrze nastawieni do nas ale w każdym środowisku zdarzają się wyjątki. a oni są od tego by reagowac. Po ich wizycie poczułam się lepiej.Ale dom zmieniamy już w przyszłym tygodniu.
To co naprawdę niepokoi mnie teraz to fakt że mieszkamy w maleńkiej miejscowości w której tak naprawdę jest spokój. Poza bijatykami w dyskotece bardziej spowodowanymi ilością alkoholu niż nienawiścią na osiedlach nie ma awantur. I to że na przeciwko nas mieszka rodzina Cyganów (tak wyglądają) której dzieci nigdy nie bawią się same przed domem. Z tego co wiem mieszkają tu już kilka lat.
dodany przez: wiolczyk (4.18)
Ocena artykułu: 4.02 
Liczba ocen: 10
Odsłon: 2308
więcej w kategorii: Inne Liczba ocen: 10
Odsłon: 2308
Tagi opisujace artykuł:
Komentarze (9)
