Szymon bo o nim będzie mowa, był synem przyjaciół rodziców, i jak to zazwyczaj bywa na obczyznie przyjechał do nas za pracą. Tak oto zamieszkał w pokoju obok. Wcześniej go nieznałam, mimo że pochodzimy z tego samego miasteczka. Szybko się zaprzyjażniliśmy, był bardzo ugodowym współlokatorem,co się nie zdarza za często. Po trzech tygodniach intensywnego poszukiwania pracy, troszkę podłamany postanowił ściągnąć swoją umierającą z tęsknoty żonkę, bądz co bądz we dwoje razniej. Przygotowując się na przyjęcie nowej lokatorki, wypisałam parę aplikacji do pobliskich hoteli i restauracji a niech ma dziewczyna łatwiej. Żonka przyleciała, Szymon dostał pracę, fakt że na popołudnie, ale to nawet i lepiej. Jak syna ściągną na wakacje łatwiej będzie się podzielić opieką. Żonka również znalazła pracę w hotelu i wszystko się układało. Najpierw zaczęła wychodzić z koleżankami na kawę, wracała po 12 przed powrotem męża, lecz któregoś wieczoru się zapomniała....Szymon wrucił z pracy i poszedł szukać żonki. Znalazł ją z "kolegami" na dyskotece. Obrażona wruciła do domu z wyrzutami , że popsuł jej impreze. W nocy dochodziły nas podniesione głosy, ale nic poza tym. Rano gołąbki pogodzone, napewno wszystko się wyjaśniło. Szymon wyszedł do pracy, nawet obiadek mu ugotowała. Jeszcze się drzwi za nim nie zamknęły, wystrojona pognała na miasto. Szymon wrócił z pracy po godzinie-awaria maszyn- i szuka żonki po pokojach na daremno.Telefon nieodpowiadał więc wyszedł. Znalazł ją u kolegów na imprezie. Wrucił do domu sam, po czym ona przyszła z kolegą po walizki.Ciężko mu było bardzo.Nie taką planowali przyszłość. Żonka utrzymywała, że oczywiście nikogo niema, że musi sobie przemyśleć co do niego czuje i uzgodnili , że najlepiej będzie jak mały przyleci tylko na wakacje dopuki nieustalą co dalej , niech jest na wychowaniu dziadków. Szymon trapił się strasznie jak wytłumaczyć pięciolatkowi że mamusia i tatuś niemieszkają ze sobą. Podczas 2-miesięczngo pobytu dziecka zajęła się nim kilka razy, ani jednej nocki niespędził u mamusi. Był taki okres w jego życiu , że już się pogodził z jej odejściem, przestawał ją usprawiedliwiać, wtedy ona zaczynała swoje gierki, że go kocha ale boi się co dalej, że niechce żeby to było przyzwyczajenie i takie tam i znów cały okres rekonwalescencji przechodził na nowo.Aż żal było patrzeć. W końcu definitywnie wystapiła o rozwód, zrzekła się praw do syna i tyle. Kochał ja bardzo,i jeszcze na sylwestrowej imprezie powiedział mi, że jakby tylko chciała do niego wrucić byłby najszczęśliwszym facetem pod słońcem. Chcąc się wykazać w sądzie zjechał do Polski w styczniu dla dobra dziecka i siebie, gdyż niewidział sensu przebywać tu gdzie ona i spotykać ją co rusz z nowymi kolegami. Miał zaawansowaną depresję , którą świetnie umiał maskować i stwarzać pozory zadowolonego z życia, i gdyby nie to, że dobrowolnie oddał się na leczenie wszyscy myśleliby że jest O.K. Leczenie zakończył w lutym a z niedzieli na poniedziałek 11.05.2008 odebrał sobie życie.......Ostatnią jego wolą było aby żonka była przy nim ten ostatni raz . Mnie serce z bólu ściska, nie bedzie mnie tam, ale żonci też nie. Jak stwierdziła nie weżmie udziału w tym teatrzyku..........(*)
Jeśli nawet ma gdzieś ostatnią wolę męża, gdzie tu instynkt macierzyński, pozwolić by syn sam przechodził taką tragedie? Dobrze że dziadków ma na medal

dodany przez: marta2610 (3.86)

dodaj do polecanych

Ocena artykułu: 3.58 
Liczba ocen: 24
Odsłon: 6422