Kategoria: Wydarzenia
Pomóżmy Kamili wrócić do normalności. Pomóżmy Kamili stanąć na nogi!!!
Trudno rozmawiać z innym człowiekiem o tragedii życiowej, szczególnie, że stoi się po drugiej stronie. Trudno zrozumieć ogrom nieszczęścia, jaki temu towarzyszy, bo przecież sami nigdy nie walczyliśmy o "być albo nie być". Nigdy nasze życie nie zmieniło się tak diametralnie, by wszystko przewartościować i postawić na jedną kartę. To, że do tej pory się nie zmieniło, nie znaczy jednak, że już nigdy się nie zmieni. To, że jesteśmy zdrowi, nie znaczy, że tak zawsze będzie?
Kamila HerktKamila Herkt jest piękną brunetką. Ma 35 lat i wyższe wykształcenie. Biegle włada francuskim i angielskim. Kocha ludzi. Wbrew pozorom, to nie anons w rubryce towarzyskiej: Pani szuka Pana. To proza życia.
Nie może już chodzić, a przecież jeszcze niedawno wózek nie był jej do niczego potrzebny. Mówi, że pogodziła się już z chorobą. Dosyć długo jednak trwało zanim przestała się buntować i zadawać sobie pytania: dlaczego to spotkało właśnie mnie? Czy sobie czymś na to zasłużyłam? Teraz wie, że to wszystko miało swój sens. Nie było na próżno. Otwarcie mówi, że choroba diametralnie zmieniła jej podejście do życia. Dzisiaj czuje się wewnętrznie bogatsza, bo z bagażem niecodziennych doświadczeń. Miała dużo czasu, by zastanowić się nad tym, co w życiu tak naprawdę się liczy, o co warto walczyć. Zdecydowanie stawia na ludzi i?miłość. To fundament, na którym można budować całą resztę. Wszystko wokół jest tylko dodatkiem.
I choć teraz będąc na wózku cieszy się z tego, co ma, nie przestaje myśleć jak niewiele brakuje jej do szczęścia. Jednak boi się marzyć. Nie chce po raz kolejny doświadczyć rozczarowania, bólu, łez. Po co ma rozpaczać, że po raz kolejny się nie udało i obwiniać siebie, że była naiwna i liczyła na cud. Ale w końcu marzenia są po to, by je spełniać. Może tym razem się uda?
DAM RADĘ
Kamila choruje już 17 lat i nie od razu została przykuta do wózka. Kiedy po III klasie liceum zaczęła mieć problemy z chodzeniem, lekarze mimo wielu badań nie potrafili ustalić źródła problemu. Po 3 miesiącach okazało się, że choruje na tłuszczaka rdzenia kręgowego. Przecież to nie nowotwór, myślała. Będzie walczyć i pokona chorobę. Od tego czasu zaczęła miewać dobre i złe chwile. Do egzaminów na studia przygotowywała się w szpitalu. Zdała na informację naukową w Poznaniu. A już po studiach dostała dobrą pracę w agencji reklamowej. Niestety, choroba po raz kolejny dała o sobie znać. Paraliż nóg spowodował, że musiała zrezygnować z pracy, mieszkania i wrócić do rodzinnego domu w Świeciechowie.
Ciągle była pełna wiary i nadziei, że jakoś sobie poradzi. Dopiero później miała się przekonać, jak ciężko będzie walczyć z chorobą. Jak ciężko nie dopuszczać myśli, że czarny scenariusz postępującej choroby to całkowity paraliż ciała. Kiedy polscy lekarze bezradnie rozłożyli ręce przed nawrotem choroby, Kamila znalazła wybitnego specjalistę w Nowym Jorku. Po udanej operacji, znowu mogła chodzić, pracować, cieszyć się życiem. Dokładnie tak, jak przed chorobą. Jednak jej stan zdrowia nagle znów się pogorszył a lekarze nie potrafili postawić jednoznacznej diagnozy.
Przyczyną kolejnego paraliżu okazały się zrosty pooperacyjne, które trzeba usunąć. Tylko kilku lekarzy na świecie ma odpowiednie doświadczenie i odwagę, by taką operację przeprowadzić. Jednym z nich jest dr George Jallo z John Hopkins Hospital w Baltimore (USA). Przeszkodą są olbrzymie jak na możliwości Kamili koszty operacji (ok.69 tys. dolarów). Część sumy udało się zgromadzić dzięki zaangażowaniu wielu bezinteresownych ludzi. Jednak nadal brakuje blisko połowę kwoty.
Wszyscy, którzy chcieliby wesprzeć leczenie Kamili Herkt mogą wpłacać pieniądze na konto:
Dolnośląska Fundacja Rozwoju Ochrony Zdrowia
ul. Traugutta 112, 50-420 Wrocław, Polska
Numer konta: PL 45 1240 1994 1111 0000 2495 6839
Numer IBAN: PKOPPLPW
z dopiskiem: ,,darowizna HERKT"
lub Irlandzkie konto dla Kamili:
Bartosz Herkt
NSC: 93-32-36
Numer konta: 34434306
z dopiskiem: ,,KAMILA"
Tekst: Urszula Misiło
www.Zgrzyt.TV
Nie może już chodzić, a przecież jeszcze niedawno wózek nie był jej do niczego potrzebny. Mówi, że pogodziła się już z chorobą. Dosyć długo jednak trwało zanim przestała się buntować i zadawać sobie pytania: dlaczego to spotkało właśnie mnie? Czy sobie czymś na to zasłużyłam? Teraz wie, że to wszystko miało swój sens. Nie było na próżno. Otwarcie mówi, że choroba diametralnie zmieniła jej podejście do życia. Dzisiaj czuje się wewnętrznie bogatsza, bo z bagażem niecodziennych doświadczeń. Miała dużo czasu, by zastanowić się nad tym, co w życiu tak naprawdę się liczy, o co warto walczyć. Zdecydowanie stawia na ludzi i?miłość. To fundament, na którym można budować całą resztę. Wszystko wokół jest tylko dodatkiem.
I choć teraz będąc na wózku cieszy się z tego, co ma, nie przestaje myśleć jak niewiele brakuje jej do szczęścia. Jednak boi się marzyć. Nie chce po raz kolejny doświadczyć rozczarowania, bólu, łez. Po co ma rozpaczać, że po raz kolejny się nie udało i obwiniać siebie, że była naiwna i liczyła na cud. Ale w końcu marzenia są po to, by je spełniać. Może tym razem się uda?
DAM RADĘ
Kamila choruje już 17 lat i nie od razu została przykuta do wózka. Kiedy po III klasie liceum zaczęła mieć problemy z chodzeniem, lekarze mimo wielu badań nie potrafili ustalić źródła problemu. Po 3 miesiącach okazało się, że choruje na tłuszczaka rdzenia kręgowego. Przecież to nie nowotwór, myślała. Będzie walczyć i pokona chorobę. Od tego czasu zaczęła miewać dobre i złe chwile. Do egzaminów na studia przygotowywała się w szpitalu. Zdała na informację naukową w Poznaniu. A już po studiach dostała dobrą pracę w agencji reklamowej. Niestety, choroba po raz kolejny dała o sobie znać. Paraliż nóg spowodował, że musiała zrezygnować z pracy, mieszkania i wrócić do rodzinnego domu w Świeciechowie.
Ciągle była pełna wiary i nadziei, że jakoś sobie poradzi. Dopiero później miała się przekonać, jak ciężko będzie walczyć z chorobą. Jak ciężko nie dopuszczać myśli, że czarny scenariusz postępującej choroby to całkowity paraliż ciała. Kiedy polscy lekarze bezradnie rozłożyli ręce przed nawrotem choroby, Kamila znalazła wybitnego specjalistę w Nowym Jorku. Po udanej operacji, znowu mogła chodzić, pracować, cieszyć się życiem. Dokładnie tak, jak przed chorobą. Jednak jej stan zdrowia nagle znów się pogorszył a lekarze nie potrafili postawić jednoznacznej diagnozy.
Przyczyną kolejnego paraliżu okazały się zrosty pooperacyjne, które trzeba usunąć. Tylko kilku lekarzy na świecie ma odpowiednie doświadczenie i odwagę, by taką operację przeprowadzić. Jednym z nich jest dr George Jallo z John Hopkins Hospital w Baltimore (USA). Przeszkodą są olbrzymie jak na możliwości Kamili koszty operacji (ok.69 tys. dolarów). Część sumy udało się zgromadzić dzięki zaangażowaniu wielu bezinteresownych ludzi. Jednak nadal brakuje blisko połowę kwoty.
Wszyscy, którzy chcieliby wesprzeć leczenie Kamili Herkt mogą wpłacać pieniądze na konto:
Dolnośląska Fundacja Rozwoju Ochrony Zdrowia
ul. Traugutta 112, 50-420 Wrocław, Polska
Numer konta: PL 45 1240 1994 1111 0000 2495 6839
Numer IBAN: PKOPPLPW
z dopiskiem: ,,darowizna HERKT"
lub Irlandzkie konto dla Kamili:
Bartosz Herkt
NSC: 93-32-36
Numer konta: 34434306
z dopiskiem: ,,KAMILA"
Tekst: Urszula Misiło
www.Zgrzyt.TV
dodany przez: Zgrzyt.TV (4.17)
Ocena artykułu: 4.00 
Liczba ocen: 11
Odsłon: 8909
więcej w kategorii: Wydarzenia Liczba ocen: 11
Odsłon: 8909
Tagi opisujace artykuł:
Komentarze (1)
