Na ostro....
Jacy nagrodzeni taka nagroda. Poza tym milionem dolców (tracącym na wartości) to już chyba nic nie warta ta nagroda.
Kiedyś potrafili nieprzyznać, gdy nie było komu, a teraz to zwykły populizm:
2009 Barack Obama, prezydent Stanów Zjednoczonych
2008 Martti Ahtisaari, były prezydent Finlandii, negocjator konfliktów międzynarodowych
2007 Al Gore i Międzyrządowy Zespół do spraw Zmian Klimatu, były wiceprezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz ochrony środowiska
2006 Grameen Bank i jego założyciel Muhammad Yunus (Bangladesz)
2005 Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej i kierujący nią Mohamed ElBaradei (Egipt)
2004 Wangari Maathai (Kenia), działaczka ekologiczna
2003 Szirin Ebadi (Iran), działaczka na rzecz demokracji i przestrzegania praw człowieka
2002 Jimmy Carter, były prezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz pokoju
2001 Organizacja Narodów Zjednoczonych i sekretarz generalny ONZ Kofi Annan (Ghana) za pracę na rzecz lepiej zorganizowanego i bardziej pokojowego świata
2000 Kim De Dzung (Korea Południowa) za jego działania na rzecz demokracji i praw człowieka, a szczególnie pokoju i pojednania z Koreą Północną
1999 Lekarze bez Granic, Bruksela
1998 John Hume (Wielka Brytania) i David Trimble (Wielka Brytania) za wysiłki znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej
1997 ICBL (Międzynarodowa Kampania na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych) i Jody Williams (USA) za wysiłki na rzecz zakazu stosowania i wyeliminowania min przeciwpiechotnych
1996 Carlos Felipe Ximenes Belo (Timor Wschodni) i José Ramos-Horta (Timor Wschodni) za prace na rzecz sprawiedliwego i pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu w Timorze Wschodnim
1995 Józef Rotblat (Polska/Wielka Brytania) i Pugwash Conferences on Science i World Affairs, za wysiłki w walce ze zbrojeniami jądrowymi
1994 Jaser Arafat (Palestyna), Shimon Peres (Izrael) i Icchak Rabin (Izrael) za negocjacje prowadzące do porozumień z Oslo
1993 Nelson Mandela (Republika Południowej Afryki) i Frederik Willem De Klerk (Republika Południowej Afryki), za działania na rzecz zakończenia apartheidu i stworzenia demokracji w Republice Południowej Afryki
1992 Rigoberta Menchu Tum (Gwatemala), za działania na rzecz praw człowieka, szczególnie wśród tubylców
1991 Aung San Suu Kyi (Birma), przywódczyni opozycji i orędowniczka praw człowieka
1990 Michaił Gorbaczow (ZSRR) za działania na rzecz zakończenia zimnej wojny
1989 Dalajlama XIV (Tenzin Gjaco – XIV Dalajlama) (Tybet)
1988 Misje pokojowe ONZ
1987 Oscar Arias Sanchez (Kostaryka) za zapoczątkowanie negocjacji pokojowych w Ameryce Środkowej
1986 Elie Wiesel (USA)
1985 Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej
1984 Desmond Mpilo Tutu, biskup, (Republika Południowej Afryki) za walkę z apartheidem
1983 Lech Wałęsa (Polska), przywódca Solidarności i aktywista praw człowieka
1982 Alva Myrdal (Szwecja) i Alfonso García Robles (Meksyk), delegaci do Rozbrojeniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ
1981 Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ
1980 Adolfo Pérez Esquivel (Argentyna), działacz na rzecz praw człowieka
1979 Matka Teresa (Indie)
1978 Mohamed Anwar Al-Sadat (Egipt) i Menachem Begin (Izrael) za negocjacje pokojowe między Egiptem i Izraelem
1977 Amnesty International, Londyn, za kampanię przeciw stosowaniu tortur
1976 Betty Williams i Mairead Corrigan, założycielki Północnoirlandzkiego Ruchu Pokoju (później przemianowanego na Wspólnotę Ludzi Pokoju)
1975 Andriej Sacharow (ZSRR), pisarz i działacz społeczny, za kampanię na rzecz praw człowieka
1974 Seán MacBride (Irlandia), przewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju i Komisji ds. Namibii ONZ; Eisaku Satō (Japonia), premier
1973 Henry A. Kissinger (USA) i Lê Đức Thọ (Wietnam, nie przyjął), politycy, za porozumienie pokojowe z Wietnamem
1972 nie przyznano
1971 Willy Brandt (RFN), kanclerz Niemieckiej Republiki Federalnej, za Ostpolitik (politykę wschodnią) Niemieckiej Republiki Federalnej, odnoszącą się do nowej postawy wobec krajów Europy Wschodniej i Niemieckiej Republiki Demokratycznej
1970 Norman Borlaug (USA), za pracę naukową w Międzynarodowym Ośrodku Uszlachetniania Kukurydzy i Pszenicy w Meksyku
1969 Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP = ang. ILO), Genewa
1968 René Cassin (Francja), przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
1966-1967 nie przyznano
1965 UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom)
1964 Martin Luther King, Jr. (Stany Zjednoczone), pastor i działacz na rzecz praw obywatelskich i równouprawnienia bez względu na kolor skóry
1963 Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc, Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Genewa
1962 Linus Carl Pauling (USA) za kampanię przeciw próbom z bronią jądrową
1961 Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld (Szwecja), sekretarz generalny ONZ (przyznano pośmiertnie)
1960 Albert John Luthuli (Republika Południowej Afryki), przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego
1959 Philip Noel-Baker (Wielka Brytania), za wytężoną pracę przez całe życie dla międzynarodowego pokoju i współpracy
1958 Dominique Pire (Belgia), przewodniczący l'Europe du Coeur au Service du Monde, organizacji pomocy dla uchodźców
1957 Lester Bowles Pearson (Kanada), przewodniczący 7. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, za wprowadzenie sił pokojowych w czasie konfliktu o Kanał Sueski
1955-1956 nie przyznano
1954 Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ
1953 George Catlett Marshall (USA) za Plan Marshalla
1952 Albert Schweitzer (Niemcy) za założenie Lambarene Hospital w Gabonie
1951 Léon Jouhaux (Francja), działacz związkowy, sekretarz generalny Powszechnej Konfederacji Pracy, delegat w ONZ
1950 Ralph Bunche za mediację w Palestynie (1948)
1949 Lord John Boyd Orr of Brechin (Wielka Brytania), dyrektor generalny FAO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa)
1948 nie przyznano
1947 Kwakrzy, oficjanie: The Friends Service Council (Wielka Brytania) i The American Friends Service Committee (USA), w imieniu Stowarzyszenia Przyjaciół (Society of Friends)
1946 Emily Greene Balch (USA), honorowa przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Kobiet na Rzecz Pokoju i Wolności; John Mott (USA), przewodniczący Międzynarodowej Rady Misyjnej oraz sekretarz generalny Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej
1945 Cordell Hull (USA) dla współzałożyciela ONZ
1944 Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc (przyznano wstecznie w 1945)
1939-1943 nie przyznano
1938 Międzynarodowe Nansenowskie Biuro do Spraw Uchodźców, Genewa
1937 Robert Cecil, 1. wicehrabia Cecil of Chelwood, działacz pacyfistyczny
1936 Carlos Saavedra Lamas (Argentyna), przewodniczący Ligi Narodów i mediator w konflikcie między Paragwajem i Boliwią
1935 Carl von Ossietzky (Niemcy), dziennikarz pacyfistyczny, przywódca niemieckiego ruchu na rzecz pokoju, był więziony w nazistowskim obozie koncentracyjnym
1934 Arthur Henderson (Wielka Brytania), przewodniczący Konferencji Rozbrojeniowej Ligi Narodów
1933 Norman Angell (właściwie Ralph Norman Angell Lane) (Wielka Brytania), pisarz, członek Komitetu Wykonawczego Ligi Narodów
1932 nie przyznano
1931 Jane Addams (USA), międzynarodowa przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Kobiet na Rzecz Pokoju i Wolności; Nicholas Murray Butler (USA) za propagowanie Paktu Brianda-Kellogga (Paktu paryskiego)
1930 Nathan Söderblom (Szwecja), arcybiskup, przywódca ruchu ekumenicznego
1929 Frank Billings Kellogg (USA) za Pakt Brianda-Kellogga (Pakt paryski)
1928 nie przyznano
1927 Ferdinand Buisson (Francja), założyciel i przewodniczący Ligi Praw Człowieka; Ludwig Quidde (Dania), delegat na wiele konferencji pokojowych; aresztowany za sprzeciw wobec ponownych zbrojeń Niemiec
1926 Aristide Briand (Francja) za Traktat z Locarno i Plan Dawesa; Gustav Stresemann (Niemcy) za Traktat z Locarno
1925 Austen Chamberlain (Wielka Brytania) za Traktat z Locarno; Charles Gates Dawes (USA), przewodniczący Alianckiej Komisji Reparacyjnej i twórca Planu Dawesa
1923-1924 nie przyznano
1922 Fridtjof Nansen (Norwegia), norweski delegat w Lidze Narodów, twórca paszportu nansenowskiego dla uchodźców
1921 Hjalmar Branting (Szwecja), premier, szwedzki delegat w Radzie Ligi Narodów; Christian Lous Lange (Norwegia), sekretarz generalny Unii Międzyparlamentarnej
1920 Léon Bourgeois, przewodniczący Rady Ligi Narodów
1919 Thomas Woodrow Wilson (USA) za założenie Ligi Narodów
1918 nie przyznano
1917 Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc, Genewa
1914-1916 nie przyznano
1913 Henri La Fontaine (Belgia), przewodniczący Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju
1912 Elihu Root (USA), za inicjatywy w różnych porozumieniach arbitrażowych
1911 Tobias Michael Carel Asser (Holandia), twórca International Conferences of Private Law w Hadze; Alfred Hermann Fried (Austria), założyciel czasopisma "Die Waffen Nieder"
1910 Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju w Bernie
1909 Auguste Marie Francois Beernaert (Belgia), członek Stałego Trybunału Arbitrażowego; Paul Henri Benjamin Balluet, baron de constant de Rebecque D'Estournelles (Francja), założyciel i przewodniczący francuskiej grupy parlamentarnej arbitrażu międzynarodowego
1908 Klas Pontus Arnoldson (Szwecja), założyciel Szwedzkiej Ligi Pokojowej i Arbitrażowej; Fredrik Bajer (Dania), honorowy przewodniczący Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju
1907 Ernesto Teodoro Moneta (Włochy), przewodniczący Lombardzkiej Ligi Pokoju; Louis Renault (Francja), profesor prawa międzynarodowego
1906 Theodore Roosevelt, prezydent USA, za przygotowanie traktatu pokojowego w wojnie rosyjsko-japońskiej
1905 Bertha Sophie Felicita von Suttner née Countess Kinsky von Chinic und Tettau (Austria), baronesa, pisarka, honorowa przewodnicząca Międzynarodowego Stałego Biuro Pokoju
1904 Instytut Prawa Międzynarodowego w Gandawie, w Belgii
1903 William Randal Cremer (Wielka Brytania), sekretarz International Arbitration League
1902 Elie Ducommun (Szwajcaria) i Charles-Albert Gobat (Szwajcaria), honorowi sekretarze Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju w Bernie