Zapada sie powoli tak przyjemnie i nie ma tego uczucia, ktore towarzyszy przysznicowi czy kapieli jest inaczej jakos tak kudlato i sprezyscie, otacza powoli i sie dostosowuje, dopasowuje do twego krztaltu.
Poniekad stajesz sie czescia tego lub to staje sie czescie ciebie, hmmm wygodnie i komfortowo...
Najczesciej po kilku minutach ludzie zapadaja w sen jub jakis taki letarg, zaczynaja sie zwijac jakos tak zmniejszac przybieraja ta najbardziej z naturalnych dla nas wszystkich pozycjii ta, w ktorej kiedys wszyscy spedzilismy mnostwo czasu nie bedac nawet swiadomymi jak istotny dla naszego rozwoju(he he) byl to czas. Dziwne jest to, ze nic sie nie pamieta z tego okresu, chociaz.... jakos od zawsze lubie ta polska muze z konca 70 hmm jak i mama..
Ale to nie o tym ot widze przed soba Budda Bag i od razu przypomnialy mi sie te wszystkie sytuajce kiedy mojii goscie zasiadali, lub moze bardziej zalegali na ty kudlatym czyms wielu spedzilo tam cala noc(gdy wracamy z miasta) tak patrze i czegos mi brakuje na tym Budda Bag, ha juz wiem mojej wspolokatorki, to jej miejsce czesto to wlasnie Ona tam lezy w pozycju embrionalnej tak naturalnej dla nas wszystkich.
Skojarzenia, flesze wspomnien, pamieci czyli tej rzeczywistosci, ktora juz zaistniala bedacej juz nieoderwalna czescia nas.

Piotrek powiedzial, ze cale te blogi to zapiski grafomanow, prawda? hmmm..