urodziła dziś rano synka.
Kejti jest moją najbliższą kuzynką, mieszkającą zaledwie kilkanaście kilometrów ode mnie. Jestem bardzo wzruszona jej szczęściem i... pełna niesmaku wobec siebie o brak z nią kontaktu w ostatnich miesiącach. Nie wiem, czy mnie potrzebowała, też nigdy o tę relację nie zabiegała - teraz to jednak bez znaczenia, nie cofnę z tego czasu ani minuty.
Dziś chciałabym uczestniczyć w jej radości i czuję, że kompletnie nie mam do tego prawa.
Co mi to mówi o mnie?
W całym tym emocjonalnym zaplątaniu, poszukiwaniu siebie; w nauce dbania o tych, na których mi zależy, wciąż o kimś zapominam, wciąż jestem nie dość uważna. Dziesiątki razy chciałam zadzwonić, umówić się na herbatę, ale zawsze coś stało na przeszkodzie, zawsze było coś ważniejszego.
I wciąż jeszcze był na to czas...
Nie wiem, czy to mój odwieczny problem z Rodziną, że z racji naszej historii, czy geograficznych ograniczeń, jest mi dalszą niż przyjaciele - czy może chroniczne jakieś przyzwyczajenie, że sprawy WAŻNE odkłada się "na potem".
Lekcja na dziś:
pewnych zaległości nie da się nadrobić, więc jeśli przychodzi chęć, by coś uczynić, nie wolno z tym zwlekać ani minuty.
Kto mnie zna, wie, jak cholernie mi z tym podle....
Kejti jest moją najbliższą kuzynką, mieszkającą zaledwie kilkanaście kilometrów ode mnie. Jestem bardzo wzruszona jej szczęściem i... pełna niesmaku wobec siebie o brak z nią kontaktu w ostatnich miesiącach. Nie wiem, czy mnie potrzebowała, też nigdy o tę relację nie zabiegała - teraz to jednak bez znaczenia, nie cofnę z tego czasu ani minuty.
Dziś chciałabym uczestniczyć w jej radości i czuję, że kompletnie nie mam do tego prawa.
Co mi to mówi o mnie?
W całym tym emocjonalnym zaplątaniu, poszukiwaniu siebie; w nauce dbania o tych, na których mi zależy, wciąż o kimś zapominam, wciąż jestem nie dość uważna. Dziesiątki razy chciałam zadzwonić, umówić się na herbatę, ale zawsze coś stało na przeszkodzie, zawsze było coś ważniejszego.
I wciąż jeszcze był na to czas...
Nie wiem, czy to mój odwieczny problem z Rodziną, że z racji naszej historii, czy geograficznych ograniczeń, jest mi dalszą niż przyjaciele - czy może chroniczne jakieś przyzwyczajenie, że sprawy WAŻNE odkłada się "na potem".
Lekcja na dziś:
pewnych zaległości nie da się nadrobić, więc jeśli przychodzi chęć, by coś uczynić, nie wolno z tym zwlekać ani minuty.
Kto mnie zna, wie, jak cholernie mi z tym podle....
Dodany: 20.10.2009 11:32:41 przez
maszka (4.48)
Komentarze (6)
O Mnie
pozostalości po myślach nietrwałych
Poprzednie Wpisy
Kto Obserwuje Tego Bloga?
Wszystkich obserwujących: 6
Blogi innych użytkowników
