generalnie wywołuje we mnie lęk. Kojarzy się z niebezpieczeństwem. Nie wiem, jak się z dziećmi rozmawia, jak się je trzyma, żeby nie wypadły, nie wiem jak się nimi zajmować, a już na pewno jak wychowywać.
Noworodki napawają mnie nieśmiałą ciekawością, trochę jak "obcy" za pancerną szybą. Gdy znajdują się zbyt blisko truchleję, ale nie mogę oderwać od nich oczu. Ich boskość jest zbyt namacalna. Nie mam wątpliwości, że są cudem. Cudem, do którego nie dorosłam.
O dziecko trzeba się troszczyć, dziecko to odpowiedzialność. Dziecko to zmiana wszystkiego, czego być może wcale nie chcesz zmieniać.
Ale dziecko to też miłość. I czasem nawet ja to widzę.
Dziś oswajałam CUD. Kejti wręczyła mi swojego synka bez chwili namysłu z którejkolwiek strony. To było jak otwarcie wielkich szklanych drzwi do świata, który wprawdzie widzialam, ale miałam do niego dostępu.
Poziom mojego wzruszenia dalece przekroczył wszelkie niepokoje...
Noworodki napawają mnie nieśmiałą ciekawością, trochę jak "obcy" za pancerną szybą. Gdy znajdują się zbyt blisko truchleję, ale nie mogę oderwać od nich oczu. Ich boskość jest zbyt namacalna. Nie mam wątpliwości, że są cudem. Cudem, do którego nie dorosłam.
O dziecko trzeba się troszczyć, dziecko to odpowiedzialność. Dziecko to zmiana wszystkiego, czego być może wcale nie chcesz zmieniać.
Ale dziecko to też miłość. I czasem nawet ja to widzę.
Dziś oswajałam CUD. Kejti wręczyła mi swojego synka bez chwili namysłu z którejkolwiek strony. To było jak otwarcie wielkich szklanych drzwi do świata, który wprawdzie widzialam, ale miałam do niego dostępu.
Poziom mojego wzruszenia dalece przekroczył wszelkie niepokoje...
Dodany: 21.10.2009 07:31:49 przez
maszka (4.48)
Komentarze (7)
O Mnie
pozostalości po myślach nietrwałych
Poprzednie Wpisy
Kto Obserwuje Tego Bloga?
Wszystkich obserwujących: 6
Blogi innych użytkowników
